Перевод: с греческого на все языки

со всех языков на греческий

τὸν δρόμον

  • 1 δρομος

         δρόμος
        ὅ
        1) тж. pl. бег
        

    δρόμῳ и δρόμοις Aesch., Thuc., Aeschin., Plut. — бегом, ( о конях) вскачь;

        ἵππους δρόμου ἆσαι Hom. — утомить коней скачкой;
        ἅπαντι χρῆσθαι τῷ δρόμῳ Luc. — бежать изо всех сил

        2) воен. форсированный марш
        3) (быстрое) движение, бег
        

    (νεφέλης Eur.; δρόμοι ἡλίου τε καὴ σελήνης Plat.)

        4) состязание в беге, пробег, бега
        

    (ἀπὸ νύσσης τέτατο δ. Hom.; δρόμον προκηρύσσειν Soph.)

        δρόμον θεῖν Her. или δραμεῖν Arph. — состязаться в беге

        5) дорожка или площадь для состязаний в беге, ристалище
        

    (ἵπποι πλανόωνται ἀνὰ δοόμον Hom.; ἐμεστώθη δ. κτύπου ἁρμάτων Soph.)

        ἔξω или ἐκτὸς δρόμου φέρεσθαι Aesch., Plat. и ἐκ δρόμου πίπτειν Aesch. — отклониться от дороги или от цели;
        οὐδέν ἐστ΄ ἔξω δρόμου Aesch. — нелишне, вполне уместно

        6) состязание, борьба
        

    (περὴ ψυχῆς Arph., Plat.)

        περὴ τοῦ παντὸς δρόμον θεῖν Her. — вступить в решительный бой

        7) ( при ходьбе) круг, конец
        

    δύ΄ ἢ τρεῖς δρόμους περιεληλυθώς Plat. — сделав два или три конца

        8) место для прогулок, аллея
        

    (δ. κατάστεγος Plat.; ἐν δρόμοισιν Ἀκαδήμου Diog.L.)

        9) путь, расстояние

    Древнегреческо-русский словарь > δρομος

  • 2 πληρόω

    πληρόω impf. 3 sg. ἐπλήρου; fut. πληρώσω; 1 aor. ἐπλήρωσα; pf. πεπλήρωκα; plpf. 3 sg. πεπληρώκει (on the omission of the augm. B-D-F §66, 1; Mlt-H. 190). Pass.: impf. ἐπληρούμην; 1 fut. πληρωθήσομαι; 1 aor. ἐπληρώθην; pf. πεπλήρωμαι; plpf. 3 sg. πεπλήρωτο (s. B-D-F §66, 1; Mlt-H. 190) (Aeschyl., Hdt.+).
    ① to make full, fill (full)
    ⓐ of things τὶ someth. τὴν γῆν (Orig., C. Cels. 3, 8, 29) B 6:12 (Gen 1:28; cp. Ocellus [II B.C.] c. 46 Harder [1926] τὸν πλείονα τῆς γῆς τόπον πληροῦσθαι with their descendants). Pass., of a net ἐπληρώθη Mt 13:48. πᾶσα φάραγξ πληρωθήσεται Lk 3:5 (Is 40:4). ὀθόνη πλοίου ὑπὸ πνεύματος πληρουμένη a ship’s sail filled out by the wind MPol 15:2.—τόπον πληρῶσαι fill a space Hs 9, 7, 5. ἐπλήρωσεν τοὺς τύπους τῶν λίθων he filled in the impressions of the stones (that had been removed) 9, 10, 2.—Also of sounds and odors (as well as light: schol. on Pla. 914b) ἦχος ἐπλήρωσεν τὸν οἶκον a sound filled the house Ac 2:2 (Diod S 11, 24, 4 αἱ οἰκίαι πένθους ἐπληροῦντο=with cries of grief). ἡ οἰκία ἐπληρώθη ἐκ τῆς ὀσμῆς the house was filled with the fragrance J 12:3 (cp. Diod S 4, 64, 1 τὴν οἰκίαν πληρώσειν ἀτυχημάτων; Ael. Aristid. 36, 84 K.=48 p. 471 D.: ὅταν οἴκημα πληρωθῇ; TestAbr A 4 p. 80, 23f [Stone p. 8] πλήρωσον τὸν οἶκον ἡμῶν [with aromatic plants]).—Also in other ways of the filling of impers. objects with real but intangible things or qualities: τὸ πρόσωπον αὐτοῦ (i.e. of the martyr Polycarp) χάριτος ἐπληροῦτο MPol 12:1 (χάρις 1 and 4). πεπληρώκατε τὴν Ἰερουσαλὴμ τῆς διδαχῆς ὑμῶν you have filled Jerusalem with your teaching Ac 5:28. ὑμεῖς πληρώσατε (aor. impv. as a rhetor. demand; vv.ll. πληρώσετε, ἐπληρώσατε) τὸ μέτρον τῶν πατέρων ὑμῶν of filling the measure of sins (cp. Da 8:23) Mt 23:32; cp. ἐπεὶ πεπλήρωτο ἡ ἡμετέρα ἀδικία Dg 9:2. θεὸς πληρώσει πᾶσαν χρείαν ὑμῶν Phil 4:19 (cp. Thu. 1, 70, 7). πλ. τὴν καρδίαν τινός fill someone’s heart, i.e. take full possession of it (cp. Eccl 9:3) ἡ λύπη πεπλήρωκεν ὑμῶν τ. καρδίαν J 16:6. διὰ τί ἐπλήρωσεν ὁ σατανᾶς τ. καρδίαν σοὺ; Ac 5:3 (Ad’Alès, RSR 24, ’34, 199f; 474f prefers the v.l. ἐπήρωσεν; against him LSt.-Paul Girard, Mém. de l’inst. franc. du Caire 67, ’37, 309–12). ὁ ψευδοπροφήτης πληροῖ τὰς ψυχάς Hm 11:2 (θείου πνεύματος πληρώσαντος … τὰς ψυχάς Orig., C. Cels. 3, 81, 20).—Of Christ, who passed through all the cosmic spheres ἵνα πληρώσῃ τὰ πάντα Eph 4:10 (cp. Jer 23:24; Philo, Leg. All. 3, 4 πάντα πεπλήρωκεν ὁ θεός, Vita Mos. 2, 238, Conf. Lingu. 136; Ath.8, 3 πάντα γὰρ ὑπὸ τοῦτου πεπλήρωται). The mid. in the sense of the act. (B-D-F §316, 1; Rob. 805f. Cp. X., Hell. 6, 2, 14; 35 al.; Plut., Alc. 211 [35, 6]) τὸ πλήρωμα τοῦ τὰ πάντα ἐν πᾶσιν πληρουμένου Eph 1:23 (πλήρωμα 2).
    ⓑ of persons fill w. powers, qualities, etc. τινὰ someone ὁ ἄγγελος τοῦ προφητικοῦ πνεύματος πληροῖ τὸν ἄνθρωπον Hm 11:9a. τινά τινος someone with someth. (OdeSol 11:2; B-D-F §172; Rob. 510) πληρώσεις με εὐφροσύνης Ac 2:28 (Ps 15:11). Cp. Ro 15:13 (cp. POxy 3313, 3 χαρ[ᾶ ἡμ]ᾶ ἐπλήρωσα). τινά τινι someone with someth. (B-D-F §195, 2) ὁ διάβολος πληροῖ αὐτὸν τῷ αὐτοῦ πνεύματι Hm 11:3.—Mostly pass., in pres., impf., fut., aor. become filled or full (Scholiast on Pla. 856e of μάντις: ἄνωθεν λαμβάνειν τὸ πνεῦμα καὶ πληροῦσθαι τοῦ θεοῦ); in the perf. have been filled, be full: w. gen. of thing (Diod S 20, 21, 3 τῶν βασιλείων πεπληρωμένων φόνων=when the palace was full of murderous deeds; Diog. L. 5, 42 τὸ πάσης ἀρετῆς πεπληρῶσθαι) Lk 2:40 v.l.; Ac 13:52 (Jos., Ant. 15, 421 ἐπληρώθη χαρᾶς; cp. Just., A I, 49, 5); Ro 15:14; 2 Ti 1:4; Dg 10:3; IRo ins; Ox 840, 40f.—W. dat. of thing (Aeschyl., Sept. 464 et al.; Parthenius 10, 4 ἄχει ἐπληρώθη; 2 Macc 7:21; 3 Macc 4:16; 5:30; Just., D. 7, 1 πνεύματι. Cp. BGU 1108, 12 [I B.C.]) Lk 2:40; Ro 1:29; 2 Cor 7:4; Hm 5, 2, 7; 11:9b v.l. (for πλησθεί).—W. acc. of thing (pap use the act. and pass. w. acc. of thing in the sense ‘settle in full by [paying or delivering] someth.’: PLond II, 243, 11 p. 300 [346 A.D.]; 251, 30; POxy 1133, 8; 1134, 6; PFlor 27, 3 al.; B-D-F §159, 1; Rob. 510) πεπληρωμένοι καρπὸν δικαιοσύνης Phil 1:11. Cp. Col 1:9.—W. ἐν and dat. of thing ἐν πνεύματι with the Spirit Eph 5:18. ἐν πίστει καί ἀγάπῃ ISm ins. Cp. Col 4:12 v.l., in case ἐν κτλ. here belongs to πεπληρωμένοι (s. πληροφορέω 1b); but mng. 3 also merits attention. ἐστὲ ἐν αὐτῷ πεπληρωμένοι Col 2:10 is prob. different, meaning not ‘with him’, but in him or through him.—Abs. Eph 3:19 (εἰς denotes the goal; s. πλήρωμα 3b). πεπλήρωμαι I am well supplied Phil 4:18 (cp. Diod S 14, 62, 5 πληροῦν τινα=supply someone fully).
    ② to complete a period of time, fill (up), complete (Pla., Leg. 9, 866a, Tim. 39d; Plut., Lucull. 516 [35, 8]; POxy 275, 24 [66 A.D.] μέχρι τοῦ τὸν χρόνον πληρωθῆναι; 491, 6; PTebt 374, 10; BGU 1047 III, 12 al. in pap; Gen 25:24; 29:21; Lev 8:33; 12:4; 25:30; Num 6:5; Tob 10:1; 1 Macc 3:49 al.; TestAbr B; TestJob 28:1 ἐπλήρωσα εἴκοσι ἔτη; ApcMos 13; Jos., Ant. 4, 78; 6, 49) in our lit. only pass. (Ps.-Callisth. 3, 17, 39; 41 πεπλήρωται τὰ τῆς ζωῆς ἔτη; Did., Gen. 195, 23) πεπλήρωται ὁ καιρός Mk 1:15; cp. J 7:8. χρόνος instead of καιρός Hs 6, 5, 2; cp. πληρωθέντος τοῦ χρόνου (pl.: Iren. 1, 17, 2 [Harv. I 168, 13]) when the time has elapsed 1 Cl 25:2. πεπλήρωνται αἱ ἡμέραι the days are over, have come to an end Hv 2, 2, 5. πληρωθέντων … τῶν ἡμερῶν GJs 5:2 (TestAbr B 1 p. 105, 4 [Stone p. 58]).—Ac 9:23. πεπλήρωται ὁ ὅρος τῶν ἐτῶν ending of Mk in the Freer ms. 6f. πληρωθέντων ἐτῶν τεσσερακοντα when forty years had passed Ac 7:30 (TestJud 9:2).—24:27; 1 Cl 25:5. ὡς ἐπληροῦτο αὐτῷ τεσσερακονταετὴς χρόνος when he had reached the age of 40 Ac 7:23 (PFlor 382, 6; 11 ἑβδομήκοντα ἔτη ἐπλήρωσας). ἐπληρώθησαν οἱ μῆνες αὐτῆς ὡς εἶπεν ἕξ (Anna) had passed her sixth month as (the angel) said GJs 5:2 (but s. deStrycker ad loc.).
    ③ to bring to completion that which was already begun, complete, finish (X., Hell. 4, 8, 16; Herodian 1, 5, 8; Olympiodorus, Life of Plato p. 2 Westerm.: the hymn that was begun; Himerius, Or. 6 [2], 14 πληρῶσαι τὴν ἐπιθυμίαν=fully gratify the desire, in that the Persians wished to incorporate into their great empire a small piece of the west, i.e. Greece; ApcSed 13:1 τὴν μετάνοιαν) τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ bring (the preaching of) the gospel to completion by proclaiming it in the most remote areas Ro 15:19; sim. πλ. τ. λόγον τοῦ θεοῦ Col 1:25. πληρώσατέ μου τ. χαράν Phil 2:2. Cp. 2 Th 1:11.—Pass. 2 Cor 10:6; Col 4:12 v.l. (s. 1b above). ὁ πᾶς νόμος ἐν ἑνὶ λόγῳ πεπλήρωται Gal 5:14 because of its past tense is prob. to be translated the whole law has found its full expression in a single word or is summed up under one entry (s. s.v. λόγος 2a; some would put this passage under 4b). οὐχ εὕρηκά σου ἔργα πεπληρωμένα Rv 3:2. Johannine usage speaks of joy that is made complete (the act. in Phil 2:2, s. above) J 3:29; 15:11; 16:24; 17:13; 1J 1:4; 2J 12.
    ④ to bring to a designed end, fulfill a prophecy, an obligation, a promise, a law, a request, a purpose, a desire, a hope, a duty, a fate, a destiny, etc. (Pla., Gorg. 63, 507e ἐπιθυμίας [cp. TestJos 4:7 ἐπιθυμίαν]; Herodian 2, 7, 6 ὑποσχέσεις; Epict. 2, 9, 3; 8 ἐπαγγελίαν; Plut., Cic. 869 [17, 5] τὸ χρεών [=destiny]; Procop. Soph., Ep. 68 τ. ἐλπίδας; Spartan ins in BSA 12, 1905/6, p. 452 [I A.D.] τὰ εἰθισμένα; pap, LXX; Philo, Praem. 83 τὰς θείας παραινέσεις μὴ κενὰς ἀπολιπεῖν τῶν οἰκείων πράξεων, ἀλλὰ πληρῶσαι τοὺς λόγους ἔργοις ἐπαινετοῖς=the divine exhortations it [God’s people] did not leave devoid of appropriate performance, but carried out the words with praiseworthy deeds; Jos., Ant. 5, 145; 14, 486).
    ⓐ of the fulfillment of divine predictions or promises. The word stands almost always in the passive be fulfilled (Polyaenus 1, 18 τοῦ λογίου πεπληρωμένου; Alex. Aphr., Fat. 31, II 2 p. 202, 21 ὅπως πληρωθῇ τὸ τῆς εἱμαρμένης δρᾶμα; 3 Km 2:27; TestBenj 3:8 προφητεία; Ps.-Clem., Hom. 8, 4) and refers mostly to the Tanach and its words: τοῦτο γέγονεν ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν ὑπὸ κυρίου διὰ τοῦ προφήτου (cp. 2 Ch 36:21) Mt 1:22; cp. 2:15, 17, 23; 4:14; 8:17; 12:17; 13:35; 21:4; 26:54, 56; 27:9 (PNepper-Christensen, D. Mt-evangelium, ’58, 136–62); Mk 14:49; 15:27(28) v.l. (after Lk 22:37); Lk 1:20; 4:21; 21:22 v.l.; 24:44; J 12:38; 13:18; 15:25; 17:12; 19:24, 36; Ac 1:16 (cp. Test Napht 7:1 δεῖ ταῦτα πληρωθῆναι); Js 2:23. A vision ἔδει γὰρ τὸ τῆς … ὀπτασίας πληρωθῆναι for what (Polycarp) had seen in his vision was destined to be fulfilled MPol 12:3.—The OT type finds its fulfillment in the antitype Lk 22:16 (cp. MBlack, ET 57, ’45/46, 25f, An Aramaic Approach3, ’67, 229–36). At times one of Jesus’ predictions is fulfilled: J 18:9, 32. The act. bring to fulfillment, partly of God, who brings divine prophecies to fulfillment Ac 3:18; MPol 14:2, partly of humans who, by what they do, help to bring divine prophecies to realization (Vi. Thu. 1, 8 [=OxfT p. xii, 8] οὗτος ἐπλήρωσε τὰ μεμαντευμένα) Ac 13:27. Jesus himself fulfills his destiny by dying, as God’s messengers Moses and Elijah foretell Lk 9:31.—GPt 5:17.
    ⓑ a prayer (Chariton 8, 1, 9 πεπληρώκασιν οἱ θεοὶ τὰς εὐχάς; Aristaen., Ep. 1, 16 the god πεπλήρωκε τ. εὐχήν [=prayer]; IBM 894, 8 of answered prayer) πληρῶσαί μου τὴν αἴτησιν answer my prayer ITr 13:3 (cp. Ps 19:5; TestAbr A 15 p. 96, 4 [Stone p. 40]). A command(ment) (Herodian 3, 11, 4 τὰς ἐντολάς; POxy 1252A, 9 πλήρωσον τὸ κεκελευσμένον; 1 Macc 2:55; SibOr 3, 246) πεπλήρωκεν ἐντολὴν δικαιοσύνης Pol 3:3. νόμον (Ps.-Demetr., Form. Ep. p. 12, 9; cp. Hdt. 1, 199 ἐκπλῆσαι τὸν νόμον) Ro 13:8; pass. Gal 5:14 (but s. 3 above and cp. Aeschyl., Ag. 313). τὸ δικαίωμα τοῦ νόμου Ro 8:4. πᾶσαν δικαιοσύνην (cp. 4 Macc 12:14 πλ. τὴν εὐσέβειαν) Mt 3:15 (s. AFridrichsen: Congr. d’Hist. du Christ. I 1928, 167–77; OEissfeldt, ZNW 61, ’70, 209–15 and s. βαπτίζω 2a, end); pass. ISm 1:1 (s. δικαιοσύνη 3b). Also ἐστὶ πρέπον πληρωθῆναι πάντα it is fitting that all things should be fulfilled GEb 18, 40 (cp. APF 3, 1906, 370 II, 7 [II A.D.] ἕως ἅπαντα τὰ κατʼ ἐμὲ πεπληρῶσθαι).—A duty or office βλέπε τὴν διακονίαν …, ἵνα αὐτὴν πληροῖς pay attention to your duty … and perform it Col 4:17 (cp. CIG 2336 πλ. πᾶσαν ἀρχὴν κ. λειτουργίαν; PFlor 382, 40 πληρῶσαι τὴν λειτουργίαν; ISardRobert I p. 39 n. 5).—Abs., in the broadest sense and in contrast to καταλύειν (s. καταλύω 3a): οὐκ ἦλθον καταλῦσαι ἀλλὰ πληρῶσαι Mt 5:17; depending on how one prefers to interpret the context, πληρόω is understood here either as fulfill=do, carry out, or as bring to full expression=show it forth in its true mng., or as fill up=complete (s. AKlöpper, ZWT 39, 1896, 1ff; AHarnack, Aus Wissenschaft u. Leben II 1911, 225ff, SBBerlAk 1912, 184ff; JHänel, Der Schriftbegriff Jesu 1919, 155ff; Dalman, Jesus 56–66 confirm; WHatch, ATR 18, ’36, 129–40; HLjungman, D. Gesetz Erfüllen, ’54; WKümmel, Verheissung u. Erfüllung3, ’56; JO’Rourke, The Fulfilment Texts in Mt, CBQ 24, ’62, 394–403).
    ⑤ to bring to completion an activity in which one has been involved from its beginning, complete, finish (1 Macc 4:19) πάντα τὰ ῥήματα Lk 7:1 (cp. TestBenj 12:1 τοὺ λόγου). τὴν διακονίαν Ac 12:25. [τὰς τοῦ κυρίου οἰκο]νομίας πληρῶσε (=πληρῶσαι) to carry out to the end God’s designs (i.e. Paul’s life as programmed by God is about to be concluded) AcPl Ha 5, 27; cp. the restoration in 6, 26 ο̣ἰ̣κο̣ν̣[ομίαν πληρώσω] (cp. the description of Jeremiah’s death ParJer 9:31 ἐπληρώθη αὐτοῦ οἰκονομία); τὸν δρόμον Ac 13:25; cp. the abs. ἕως πληρώσωσιν until they should complete (their course) Rv 6:11 v.l. (s. 6 below). τὸ ἔργον Ac 14:26. τὴν εὐχήν MPol 15:1. τὰ κυνηγέσια 12:2 (another probability here is the quite rare [Hdt. 2, 7 al.] intr. sense be complete, be at an end). Pass. be accomplished, be finished, at an end (Ps.-Callisth. 1, 24, 9 as a saying of Philip as he lay dying: ἐμοῦ τὸ πεπρωμένον πεπλήρωται = my destiny has been fulfilled; Mel., P. 43, 297 ὁ νόμος ἐπληρώθη τοῦ εὐαγγελίου φωτισθέτος) ὡς ἐπληρώθη ταῦτα Ac 19:21. ἄχρι οὗ πληρωθῶσιν καιροὶ ἐθνῶν Lk 21:24. αἱ ἀποκαλύψεις αὗται τέλος ἔχουσιν• πεπληρωμέναι γάρ εἰσιν these revelations have attained their purpose, for they are completed Hv 3, 3, 2.
    ⑥ complete a number, pass. have the number made complete (since Hdt. 7, 29; Iren. 1, 16, 2 [Harv. I 161, 6]; Hippol., Ref. 6, 51, 2) ἕως πληρωθῶσιν οἱ σύνδουλοι Rv 6:11 (s. 5 above).—CMoule, Fulfilment Words in the NT, NTS 14, ’68, 293–320. DELG s.v. πίμπλημι. M-M. EDNT. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > πληρόω

  • 3 τελέω

    τελέω fut. τελέσω; 1 aor. ἐτέλεσα; pf. τετέλεκα. Pass.: 1 fut. τελεσθήσομαι; 1 aor. ἐτελέσθην; perf. τετέλεσμαι (Hom.+).
    ① to complete an activity or process, bring to an end, finish, complete τὶ someth. ταῦτα Hs 8, 2, 5. τὸν δρόμον (Il. 23, 373; 768; Soph., El. 726) 2 Ti 4:7. τοὺς λόγους τούτους Mt 7:28; 19:1; 26:1 (cp. Just., D. 110, 1). τὰς παραβολὰς ταύτας 13:53. τὴν μαρτυρίαν Rv 11:7. τὴν εὐχήν GJs 9:1. τὴν ἐξήγησιν Hv 3, 7, 4. τὰ γράμματα 2, 1, 4. τελέσας τὴν χαράκωσιν when he had finished the fencing Hs 5, 2, 3. τελεῖν πάντα τὰ κατὰ τὸν νόμον Lk 2:39 (τελ. πάντα as Jos., Ant. 16, 318). τελ. τὰς πόλεις τοῦ Ἰσραήλ finish (going through) the cities of Israel Mt 10:23 (on this pass. KWeiss, Exegetisches z. Irrtumslosigkeit u. Eschatologie Jesu Christi 1916, 184–99; JDupont, NovT 2, ’58, 228–44; AFeuillet, CBQ 23, ’61, 182–98; MKünzi, Das Naherwartungslogion Mt 10:23, ’70 [history of interp.]). Foll. by a ptc. to designate what is finished (B-D-F §414, 2; Rob. 1121; cp. Josh 3:17; JosAs 15:12) ἐτέλεσεν διατάσσων Mt 11:1. Cp. Lk 7:1 D; Hv 1, 4, 1.—Pass. be brought to an end, be finished, completed of the building of the tower (cp. 2 Esdr 5:16; 16: 15) Hv 3, 4, 1f; 3, 5, 5; 3, 9, 5; Hs 9, 5, 1; 9, 10, 2 (τὸ ἔργον). τελεσθέντος τοῦ δείπνου GJs 6:3 (TestAbr A 5 p. 81, 32 [Stone p. 10]; JosAs 21:8). ὡς … ἐτελέσθη ὁ πλοῦς AcPl Ha 7, 35. Of time come to an end, be over (Hom. et al.; Aristot., HA 7, 1, 580a, 14 ἐν τοῖς ἔτεσι τοῖς δὶς ἑπτὰ τετελεσμένοις; Lucian, Alex. 38) Lk 2:6 D; sim. τοῦ ἐξεῖναι τὸν Παῦλον εἰς τὴν Ῥώμην AcPl Ha 6, 15; τὰ χίλια ἔτη Rv 20:3, 5, 7. πάντα τετέλεσται J 19:28 (GDalman, Jesus-Jeschua 1922, 211–18 [tr. PLevertoff 1929, same pages].—Diagoras of Melos in Sext. Emp., Adv. Math. 9, 55 κατὰ δαίμονα κ. τύχην πάντα τελεῖται=‘everything is accomplished acc. to divine will and fortune’; an anonymous writer of mimes [II A.D.] in OCrusius, Herondas5 [p. 110–16] ln. 175 τοῦτο τετέλεσται); cp. τετέλεσται used absolutely in vs. 30 (if these two verses are to be taken as referring to the carrying out [s. 2 below] of divine ordinances contained in the Scriptures, cp. Diod S 20, 26, 2 τετελέσθαι τὸν χρησμόν=the oracle had been fulfilled; Ael. Aristid. 48, 7 K.=24 p. 467 D.: μέγας ὁ Ἀσκληπιός• τετέλεσται τὸ πρόσταγμα. Cp. Willibald Schmidt, De Ultimis Morientium Verbis, diss. Marburg 1914. OCullmann, TZ 4, ’48, 370 interprets the two verses in both a chronological and theol. sense. Diod S 15, 87, 6 reports the four last sayings of Epaminondas, two in indirect discourse and the other two in direct. S. also the last words of Philip s.v. πληρόω 5).—ἡ δύναμις ἐν ἀσθενείᾳ τελεῖται power finds its consummation or reaches perfection in (the presence of) weakness 2 Cor 12:9. The passives in Rv 10:7 (the aor. suggests the ‘final clearing up of all the insoluble riddles and problems of human life’: EBlakeney, The Epistle to Diognetus ’43, ’67); 15:1, 8; 17:17 belong under 2 as well as here.
    ② to carry out an obligation or demand, carry out, accomplish, perform, fulfill, keep τὶ someth. (Hom.+. Of rites, games, processions, etc., dedicated to a divinity or ordained by it: Eur., Bacch. 474 τὰ ἱερά; Pla., Laws 775a; X., Resp. Lac. 13, 5; Plut., Mor. 671 al.; Just., A II, 12, 5 μυστήρια; Mel., P. 16, 102 μυστήριον al.; in ins freq. of public service, e.g. IPriene 111, 22 an embassy) τὸν νόμον carry out the demands of, keep the law Ro 2:27; Js 2:8. τὴν ἐντολήν Hs 5, 2, 4 (Jos., Bell. 2, 495 τὰς ἐντολάς). τὸ ἔργον (Theogn. 914; Apollon. Rhod. 4, 742; Sir 7:25) 2:7a; 5, 2, 7. τὴν διακονίαν m 2:6ab; 12, 3, 3; Hs 2:7b; pass. m 2:6c. τὰς διακονίας Hs 1:9. τὴν νηστείαν 5, 1, 5; 5, 3, 8. ἐπιθυμίαν σαρκὸς τελεῖν carry out what the flesh desires, satisfy one’s physical desires (Artem. 3, 22; Achilles Tat. 2, 13, 3 αὑτῷ τὴν ἐπιθυμίαν τελέσαι) Gal 5:16. ὡς ἐτέλεσαν πάντα τὰ περὶ αὐτοῦ γεγραμμένα when they had carried out everything that was written (in the Scriptures) concerning him Ac 13:29 (Appian, Bell. Civ. 3, 59 §243 τὸ κεκριμένον τ.=carry out what was decided upon). Pass. Lk 18:31; 22:37 (cp. pass. cited 1, end). ἕως ὅτου τελεσθῇ until it (the baptism) is accomplished Lk 12:50. ἵνα ὁ τύπος τελεσθῇ in order that the type might be fulfilled B 7:3.
    ③ to pay what is due, pay (Hom., Pla., et al.; pap; Jos., Ant. 2, 192 al.) φόρους (Ps.-Pla., Alc. 1, 123a τὸν φόρον; Appian, Syr. 44 §231; PFay 36, 14 [111/12 A.D.]; Philo, Agr. 58; Jos., Ant. 15, 106; Just., A I, 17, 2 φόρους τελεῖν [Luke 20:22]; Tat. 4:1) Ro 13:6. τὰ δίδραχμα Mt 17:24. V.l. for τελευτάω Papias (4).—B. 797. DELG s.v. τέλος. M-M. EDNT. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > τελέω

  • 4 ἐλαύνω

    ἐλαύνω, treiben; fut. ἐλάσω, Her. 1, 77; ἐλάσοντες Xen. An. 7, 7, 55; gew. att. ἐλῶ, ἐλᾷς, Ar. Ran. 203, ἐλᾶν, ἐλώντων, Xen. An. 1, 8, 10; bei Hom. ἐλόωσι, Od. 7, 319; aor. ἤλασα, poet. auch ἔλασσα, iterativ. ἐλάσασκεν Iliad. 2, 1991 perf. ἐλήλακα, ἐλήλαμαι, aor. ἠλάϑην, erst ganz spät ἠλάσϑην, wie ἐλήλασμαι, vgl. Piers. Moer. 13; ἐληλέδατο Od. 7, 86; ἠλήλαντο Hes. sc. 143. Sehr selten erscheint ein praes. ἐλάω, bei Dichtern, vgl. s. v. ἀπελαύνω; ob bei Homer in der Formel μάστιξεν δ' ἐλάαν, z. B. Odyss. 3, 484, ἐλάαν praes. oder futur. sei, kann zweifelhaft erscheinen; wahrscheinlich ist praes. Odyss. 15, 50 οὔ πως ἔστιν ἐπειγομένους περ ὁδοῖο νύκτα διὰ δνοφερὴν ἐλάαν; 3. plur. ἔλων, = ἔλαον, imperfect. oder aorist. 2, Iliad. 24, 696 Odyss. 4, 2; ἔλαε Apoll. Rh. 3, 872. – 1) treiben, in Bewegung setzen, von Hom. an überall, ἅρμα, ἵππους, ζεῦγος, Il. 5, 237 u. öfter, Her. 1, 59 Ar. Nubb. 69 Plat. Phaedr. 246 e; νῆα, Od. 16, 502, rudern; νηῦς ἐλαυνομένη, das fahrende Schiff, 13, 155; vgl. Ar. Equ. 1178; τριήρεις, Plat. Rep. III, 396 a; ἐλαύνειν ἐρετμοῖς, Ap. Rh. 2, 949; τὸν δρόμον Ar. Nubb. 25; ὁδόν D. Per. 586. Daher auch οἱ δ' ἐλόωσι γαλήνην, auf dem ruhigen Meere fahren, Od. 7, 319; πόντον ἐλάταις ἐλαύνειν, das Meer mit Rudern in Bewegung setzen, es befahren, Il. 7, 6; τὰ δ' ἕσπερα νῶτ' ἐλαύνει ϑερμᾷ φλογί Eur. El. 731. Von Flüssen, ῥόον ἐλαύνειν D. Per. 1090. – Häufig ohne acc. = fahren; εἰ γάρ κε – παρὲξ ἐλάσησϑα διώκων, sc. ἵππους, Il. 23, 344; μάστιξεν δ' ἐλάαν, er schwang die Geißel, um die Pferde anzutreiben, zu fahren, 5, 366; βῆ δ' ἐλάαν ἐπὶ κύματα, er ging, um dahinzufahren über die Wogen, Il. 13, 27; διὰ νύκτα ἐλᾶν, durch die Nacht fahren, Od. 15, 50; vom Seefahrer, 12, 124; παρὲξ τὴν νῆσον ἐλαύνειν, an der Insel vorbeifahren, 12, 276; οἱ ἐλαύνοντες, die Rudernden, 13, 22; vgl. Xen. Hell. 6, 2, 29. Auch vom Wagen selbst, τὰ ἅρματα εἰς τὰς τάξεις τῶν Ἑλλήνων ἐλῶντα καὶ διακόψοντα Xen. An. 1, 8, 10; – sc. ἵππον, reiten, Her. 1, 59; ἀναβὰς ἐπὶ τὸν ἵππον ἤλασε Xen. Cyr. 4, 1, 7; vgl. Ar. Pax 128; pass., vom Pferde, laufen, Xen. Cyr. 8, 6, 17; vgl. γῆν πρὸ γῆς ἐλαύνομαι Aesch. Prom. 682; mit accusat. vom Reiten Odyss. 5, 371 ἀμφ' ἑνὶ δούρατι βαῖνε, κέληϑ' ὡς ἵππον ἐλαύνων; – στρατόν, στρατιήν, ein Heer in Bewegung setzen, es führen, Pind. Ol. 11, 69, Her 1, 176 u. öfter. Gew. ohne Zusatz, marschiren, anrücken, sowohl von dem Feldherrn, als vom Heere, Her. 1, 77; Xen. sehr oft u. andere Historiker. – 2) wegtreiben, wegführen; βοῦς Il. 1, 154 u. öfter; Xen. Hell. 4, 8, 18; so im med., Il. 1, 682 Od. 4, 637; Plat. Gorg. 484 b, wie λείαν ἐλάσασϑαι Plut. Rom. 23; – τοὺς ματραλοίας ἐκ δόμων Aesch. Eum. 201. 329; ἐκ γῆς Soph. O. R. 44, u. öfter; παῖδας γῆς ἐλᾶν Eur. Med. 70. – Bes. μύσος ἀφ' ἑστίας, entfernen, also = fühnen, Aesch. Ch. 961; vgl. Eum. 273; μίασμα χώρας Soph. O. R. 98; ἄγος ἐλαύνειν Thuc. 1, 126. 2, 13; φυγῇ ἀϊδίῳ ἐλαϑείς, in ewige Verbannung geschickt, Dion. Hal. 8, 1. – 3) in die Enge treiben, bedrängen. Hierher gehören vor Allem drei merkwürdige Homerische Stellen: Iliad. 13, 315 οἵ μιν ἄδην ἐλόωσι καὶ ἐσσύμενον πολέμοιο; 19, 423 οὐ λήξω πρὶν Τρῶας ἄδην ἐλάσαι πολέμοιο; Odyss. 5, 290 ἀλλ' ἔτι μέν μίν φημι ἄδην ἐλάαν κακότητος. Also ἄδην ἐλάαν τινά τινος, = Einen genügend bedrängen in Etwas, bei Etwas, mit Etwas, mit Elend, im Kampfe. Bei Iliad. 13, 315 giebt es folgendes Schol. aus Didymus: κατ' ἔνια τῶν ὑπομνημάτων (d. h. »nach der Behauptung einiger der von Aristarcheern verfaßten Commentare«, nicht etwa »nach dem Zeugniß einiger der von Aristarch selbst verfaßten Commentare«, »schrieb Aristarch«) οἵ μιν ἄδην ἐάσουσι, ὅἐστι κορέσουσιν. καὶ ἐπὶ τοῦ Ποσειδῶνος ( Odyss. 5, 290) »ἀλλ' ἔτι μέν μίν φημι ἄδην ἐλάαν κακότητος« διὰ τῶν δύο ΑΑ παρέκειτο (d. h. lag nach Angabe der betreffenden Aristarcheer dem Aristarch vor die var. lect.) ἑάαν. μαρτυρεῖ καὶ τὸ »ἄσειν ἐν Τροίῃ ταχέας κύνας (Iliad. 11, 818)«. οὕτως Αρίσταρχος (d. h. »das zunächst Vorhergehende«, wenn keine Lücke da ist, der Satz μαρτυρεῖ κτἑ., »sind Aristarchs eigene Worte«). Zu derselben Stelle Iliad. 13, 315 giebt es folgendes Schol. aus Aristonicus: ἡ διπλῆ, ὅτι Ζηνόδοτος ἀγνοήσας τὸ σημαινόμενον πεποίηκε καὶ ἐσσύμενον πολεμίζειν. ἔστι δὲ τὸ ἄδην ἐλόωσιν ἀντὶ τοῦ κορεσϑῆναι αὐτὸν ποιήσουσι τοῠ πολέμου, καίπερ προϑυμίαν ἔχοντα. Friedländer druckt dies ohne Aenderung u. Bemerkung ab. In der That folgt aus der Metalepsis κορεσϑῆναι ποιήσουσι nicht nothwendig, daß das ἄδην ἐλόωσιν verderbt und in ἄδην ἐάσουσι oder ἄδην ἑόωσι zu ändern sei, welches nach Aristonicus Aristarchs Lesart gewesen sei. Doch ist durch Didymus Bericht wohl unzweifelhaft nicht nur, daß es die mit ἄω »sättigen« zusammenhangenden Lesarten ἄδην ἐάσουσι oder ἄδην ἑόωσι Iliad. 13, 315, ἄδην ἑάαν oder ἄδην ἆσαι Iliad. 19, 423, ἄδην ἑάαν Odyss. 5, 290 gegeben habe, sondern auch, daß Aristarch diese Lesarten nicht unbedingt verwarf. Besonders wichtig ist die Vergleichung von Iliad. 19, 402 ἐπεί χ' ἑῶμεν πολέμοιο, wo es folgendes Schol. des Aristonicus giebt, welches Lehrs irrthümlich dem Herodian zuschreibt: (ἡ διπλῆ) ὅτι δασυντέον τὸ ἑῶμεν· ἔστι γὰρ ἄδην ἔχωμεν, κορεσϑῶμεν. Vgl. s. v. ἌΩ und Buttmann Lexilog. 2, 130 ff. – Χεὶρ ὀξείῃς ὀδύνῃσιν ἐλήλαται, wird gepeinigt, Il. 16, 518; ähnl. δαίμων, Ἀϑάνας μῆνις ἐλαύνει με, treibt mich umher, Soph. Ai. 499. 743; λύπῃ πᾶς ἐλή λαται κακῇ 268; κακοῖς Eur. Andr. 31; Plat. ὑπ' ἀνάγκης τε καὶ οἴστρου ἐλαύνεται Phaedr. 240 d, u. öfter; μή τι δαιμόνιον τὰ πράγματα ἐλαύνῃ Dem. 9, 54; Sp.; ἐλαύνεται τὴν ψυχὴν ἐρωτικῇ μανίᾳ Ael. H. A. 14, 18; geradezu = miß handeln, beschimpfen, καὶ ὑβρίζεσϑαι Dem. 18, 48, u. öfter. Auch unterjochen, Ἰωνίαν ἤλασε βίᾳ Aesch. Pers. 757. Woran sich die obscöne Bdtg = βινεῖν schließt, Ar. Eccl. 38; Plat. com. bei Ath. X, 456 a; vgl. Nicarch. 4 (XI, 73). – 4) schlagen, stoßen. Bei ἐλαύνειν in dieser Bedeutung kann im accusat. sowohl dasjenige stehn, womit man stößt oder schlägt, die Waffe, Iliad. 20, 259 ἐν σάκει ἤλασεν ἔγχος, als auch dasjenige, welchem der Stoß oder Schlag gilt, das Ziel, Iliad. 11, 109 Ἄντιφον παρὰ οὖς ἔλασε ξίφει. Im letzteren Falle unterscheidet nach Aristarchs Beobachtung Homer ἐλαύνειν genau von βάλλειν, gebraucht also ἐλαύνειν nie vom Wurfe, sondern nur vom Stoße oder Schlage im strengsten Sinne des Wortes, vom Angriff ἐκ χειρός, d. h. von solchem Angriffe, bei welchem man die Waffe nicht fahren läßt, wie bei'm Wurfe, sondern festhält. S. Scholl. Aristonic. Iliad. 11, 68 und Lehrs Aristarch. ed. 2 p. 51-70, besonders p. 64 sq. Ausdrücklich entgegengesetzt werden βάλλειν und ἐλαύνειν einander Odyss. 17, 279 μή τίς σ' ἔκτοσϑε νοήσας ἢ βάλῃ ἢ ἐλάσῃ. Dem gemäß schrieb Aristarch Odyss. 5, 132. 7, 250 ἔλσας, nicht ἐλάσας, wie Zenodot, der die hier erörterte Regel nicht kannte, s. Scholl. Aristonic. Odyss. 5, 132 u. vgl. εἴλω. Iliad. 16, 467 also kann ὁ δὲ Πήδασον ἤλασεν ἵππον nicht Aristarchs Lesart sein; denn das Thier ward durch einen Wurf getroffen. Mit doppeltem accusat. des Zieles Iliad. 5, 80 τὸν Εὐρύπυλος ἔλασ' ὦμον φασγάνῳ ἀίξας; das Ziel und die Wunde bei einander im accusat. Odyss. 21, 219 οὐλήν, τήν ποτέ με σῦς ἤλασε λευκῷ ὀδόντι; – Odyss. 22, 94 χϑόνα δ' ἤλασε παντὶ μετώπῳ, von einem Fallenden; 5, 313 ἃς ἄρα μιν εἰπόντ' ἔλασεν μέγα κῦμα κατ' ἄκρης; – Odyss. 17, 237 ὁ δὲ μερμήριξεν Ὀδυσσεὺς ἠὲ μεταΐξας ῥοπάλῳ ἐκ ϑυμὸν ἕλοιτο, ἦ πρὸς γῆν ἐλάσειε κάρη ἀμφουδὶς ἀείρας. – Wenn die Waffe als Object im accus. bei ἐλαύνειν steht oder hinzugedacht werden muß, gebraucht Homer ἐλαύνειν auch vom Wurfe, Iliad. 17, 519 προΐει ἔγχος, καὶ βάλεν Ἀρήτοιο κατ' ἀσπίδα – · ἡ δ' οὐκ ἔγχος ἔρυτο, διαπρὸ δὲ εἴσατο χαλκός, νειαίρῃ δ' ἐν γαστρὶ διὰ ζωστῆρος ἔλασσεν, verstehe τὸ ἔγχος, und passivisch Iliad. 5, 400 αὐτὰρ ὀιστὸς ὤμῳ ἔνι στιβαρῷ ἠλήλατο. – Vgl. noch Iliad. 2, 199. 4, 135. 5, 57. 584. 11, 68. 13, 614. – Den Homerischen Unterschied von ἐλαύνειν u. βάλλειν beobachteten die Folgenden keineswegs genau, s. Lehrs Aristarch. ed. 2 p. 66 sqq.; Pind. O. 10, 85 ἄκοντι ἔλασε σκοπόν; N. 10, 70 ἤλασε Λυγκεὺς ἐν πλευραῖσι χαλκόν; Lucian. ἐλαύνεται εἰς τὸν μηρόν, er wird am Schenkel verwundet; Apoll. Rhod. 2, 785 ἐ. χαμάδις ὀδόντας, herausschlagen; Euripid. Herc. fur. 351 κιϑάραν ἐλαύνων πλήκτρῳ. – 5) Wie unser treiben von Metallen; ἀσπίδα, einen Schild aus Erz treiben, Il. 12, 296; πτύχας 20, 270; εὐνὴ Ἡφαίστου χερσὶν ἐληλαμένη χρυσοῠ Mimnerm. bei Ath. XI, 470 b; σίδηρον λεπτῶς ἐληλαμένον Plut. Camill. 31, a. Sp. In dieser Bdtg »geschmiedet« ist vielleicht ἐληλάμενος accentuirt worden, vgl. Buttm. gr. Gr. I p. 444. Uebh. = hinziehen, in einer Richtung, τάφρον, τεῖχος, Il. 9, 349; σταυροὺς δ' ἐκτὸς ἔλασσε, stellte sie in einer Linie auf, Od. 14, 11; αὔλακα Hes. O. 441, wie Pind. P. 4, 228; κατὰ χέρσον ἐληλαμέναι περὶ πύργον Aesch. Pers. 852; ἠλακάτην διὰ μέσου ἐληλάσϑαι Plat. Rep. X, 616 e, mehr an die vorige Bdtg erinnernd; öfter Her., τεῖχος, αἱμασιάς, 1, 191. 6, 137; ἀμπελίδος ὄρχον Ar. Ach. 995. – Dah. = hervorbringen, erzeugen; ἐλᾷ δὲ καὶ τέσσαρας ἀρετὰς ὁ μακρὸς αἰών Pind. N. 3, 71; κολῳόν, erregen, Il. 1, 575; ἐξ ὄσσων εἰς γαῖαν δάκρυ, hervortreiben, Eur. Suppl. 108. – 61 Wie es in 1) scheinbar intrans. steht, so braucht Plat. auch πόῤῥω σοφίας, φιλοσοφίας ἐλαύνειν, weit in der Weisheit vorschreiten, Crat. 410 e Gorg. 486 a; πρόσω τῆς πλεονεξίας Xen. Cyr. 1, 6, 39; ἐγγὺς μανιῶν ἐλαύνει, kommt dem Wahnsinn nahe, Eur. Heracl. 904; ἔξω ἐλ. τοῠ φρονεῖν, wahnsinnig sein, Bacch. 853; ἐς πᾶσαν κακότητα ἐλάσαι Her. 2, 124; vgl. 5, 50; εἰς τοσοῦτον ἤλασε ἐπιμελείας D. L. 4, 67; Plut.; εἰς κόρον τινὸς ἐλαύνειν, es bis zur Uebersättigung in einer Sache treiben, Tyrt. 2, 10.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > ἐλαύνω

  • 5 ανιημι

        1) пускать или посылать вверх, испускать
        

    (ἀήτας Hom.; ἄφρον Aesch.; πνεῦμ΄ ἐκ πνευμόνων Eur.)

        κρῆναι, ἃς ἀνῆκε θεός Eur. — источники, которые забили по велению божества;
        φόνου σταγόνας ἀ. Soph. — покрываться каплями крови;
        πῦρ καὴ φλόγα ἀπ΄ αὐτοῦ ἀνεῖναι Thuc. — воспламениться

        2) выпускать, рождать, производить

    (καρπόν HH.; κνώδαλα Aesch.; βλαστούς Plut.)

     ; med. возникать
        3) отпускать, освобождать
        

    (δεσμῶν, sc. τινα Hom.; ἐκ κατώρυχος στέγης τινα Soph.; τὸν αἴτιον Lys.)

        ὕπνος ἀνῆκέ με Hom., Plat.; — сон оставил меня, т.е. я проснулся;
        ὥς μιν ὅ οἶνος ἀνῆκε Her. — когда хмель вышел у него из головы;
        ἄνετέ με παράγοροι Soph. — перестаньте меня утешать;
        ἀ. τινὴ τὸν δασμόν Plut. — освобождать кого-л. от дани;
        ἀνειμένος Soph., Eur., Plat.; — несдержанный, разнузданный;
        τὸ ἀνειμένον εἴς и πρός τι Plut. — неудержимое влечение к чему-л.;
        θάνατόν τινι ἀ. Eur. — даровать кому-л. жизнь;
        ἀ. τέν πόλιν τῆς φρουρᾶς Plut. — вывести гарнизон из города;
        ἀ. κόμαν Eur., Plut.; — распускать волосы;
        πέπλοι ἀνειμένοι Eur. — распущенные одежды

        4) освобождать от запоров, т.е. открывать, отворять

    (πύλας Hom.; θύρετρα Eur.)

     ; снимать, вскрывать
        

    (σήμαντρα Eur.)

        5) med. обнажать

    (κόλπον Hom.)

     ; сдирать шкуру, обдирать
        

    (αἶγας Hom., λαγόνας Eur.)

        6) отпускать; ослаблять

    (τόξον Her.; ἡνίας τινί Plut.)

     ; перен. смягчать
        

    (λόγον Eur.; πόλεμον Thuc.)

        ἀνεὴς ἵππον Soph. — дав повод коню;
        εἰς τάχος ἀ. τοὺς ἵππους Xen. — пускать коней во весь опор;
        ἀ. φυλακάς Eur. и φυλακήν Thuc. — ослаблять бдительность;
        ἀ. τὸν δρόμον Plut. — замедлять продвижение;
        τὸ ἀνειμένον τῆς γνώμης Thuc. — упадок духа, уныние;
        ὅ νόμος ἀνεῖται Eur. — закон теряет силу;
        ὁρᾶν, ὅτῳ τρόπῳ μέ ἀνεθήσεται τὰ πράγματα Thuc. — следить, как бы дела не пришли в расстройство

        7) спускать с привязи, натравливать
        

    (τὰς κύνας Xen.)

        8) оставлять невозделанным
        

    ἀ. χώραν μηλοβότον Isocr. — превратить страну в пастбище

        9) культ. сохранять нетронутым, т.е. посвящать
        

    (τέμενος ἅπαν Thuc.; χωρίον τῷ θεῷ Plut.)

        ἄλσος ἀνειμένον Plat. — священная роща

        10) побуждать, заставлять
        

    (ἄοιδὸν ἀειδέμεναι, τινὰ Αἴγυπτόν δ΄ ἰέναι Hom.)

        11) разрешать, позволять, допускать
        

    (τινὰ πρός τι Her.; τὸ σῶμα ἐπὴ ῥᾳδιουργίαν Xen.)

        ἀ. ἑωυτὸν ἐς παιγνίην Her. — предаваться забавам;
        ἀνειμένος ἐς τὸ ἐλεύθερον Her. — предоставленный самому себе;
        ἀ. τρίχας αὔξεσθαι Her. — отращивать волосы;
        ποιεῖν τι ἀ. τινί Xen. и τινά Plat. — разрешать кому-л. делать что-л.;
        οἱ ἐς τέν πόλεμον ἀνειμένοι Her. — посвятившие себя военному делу;
        ὅ εἰς τὸ κέρδος λῆμ΄ ἔχων ἀνειμένον Eur. — своекорыстный человек

        12) слабеть, утихать, уменьшаться
        

    (οὐκ ἀνίει τὰ πνεύματα Her.; αἱ ἐπιθυμίαι ἄνείκασι Arst.)

        ὅ Κῦρος οὐδὲν μᾶλλον ἀνίει Xen. — Кир не унимался;
        αἱ τιμαὴ ἀνείκασι Dem. — цены упали;
        οὐκ ἀνίει ἐπιών Her. — он неотступно преследовал (противника);
        ἀ. τινός Thuc., Eur., Arph.; — прекращать что-л.

    Древнегреческо-русский словарь > ανιημι

  • 6 Πληιόνα

    Πληῐόνα daughter of Ocean, wife of Atlas, mother of Pleiades. τρεχέτω δὲ μετὰ Πληϊόναν, ἅμα δ' αὐτῷ κύων(sc. ὠαρίων) fr. 74, cf. test., Et. Magn., 675. 34, λέγει δὲ Πίνδαρος περὶ τοῦ καταστερισμοῦ αὐτῶν, ὅτι τῆς Πληιόνης πορευομένης μετὰ τῶν θυγατρῶν κατὰ τὴν Βοιωτίαν, συναντῆσαι αὐτῇ ὠρίωνα· εἶτα ἐρασθεὶς ὥρμησε πρὸς τὸ ἁρπάσαι· τὴν δὲ φεύγουσαν μετὰ τῶν θυγατρῶν, ὠρίων ἐδίωκε· γενέσθαι δὲ αὐτῶν τὸν δρόμον πέντε ἔτη ἀδιάλειπτον· τὸν δὲ Δία, διὰ τὴν κακοπάθειαν αὐτῶν, οἱονεὶ μνήματα κατηστερίσθαι τὰς Πλειάδας φευγούσας τὸν ὠρίωνα ὅς ἐστιν ἐνιαυτός cf. Σ, N. 2.17c, καὶ ὅτε μὲν Πληιάδας καλεῖ πληθυντικῶς, ὅτε δὲ Πληιόνην ὡς μίαν.

    Lexicon to Pindar > Πληιόνα

  • 7 δί-ειμι

    δί-ειμι (s. εἶμι), 1) hindurchgehen; τὸν δρόμον Plat. Ax. 370 e; δι' αὐτῶν μέσων Thuc. 4, 78; absolut, Ar. Ach. 845, d. i. vorübergehen. – 2) dah. = in Rede u. Schrift durchgehen, genau erzählen; πάντα Plat. Crit. 47 c; τῷ λόγῳ, ὡς Gorg. 505 e u. öfter; τὸν ἀέρα Ar. Av. 1392, wie Sp.; ἕκαστα διείσομαι Nic. Th. 494. 837; τοιαῦτα περί τινος, Phi ostr.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > δί-ειμι

  • 8 ἐν-δόσιμος

    ἐν-δόσιμος, 1) was gegeben, geschenkt wird, Schol. Ar. Nubb. 1200. – 2) nachgebend; σιτία τῇ πέψει, leicht verdaulich, Plut. san. tuend. p. 394; leicht, καὶ εὐδιάλυτα Dion. Hal. rhet. 8, 15; – κατηγόρησεν ἐνδόσιμα Hyperid. bei Poll. 8, 143. – 3) Nach Poll. 1, 210, τὸ δὲ ἐνδόσιμον εἰς τὸν δρόμον κροῠσαι τῷ ποδὶ τὴν γαστέρα καὶ ἀνακλάσαι τὸν αὐχένα ἐκ τοῠ χαλίνου, das Zeichen zum Lauf, das den Lauf Angebende oder Einleitende; so bes. von der Musik, Zeichen zum Anfang, Vorspiel; τὸ ἐνδόσιμον, das Vorspiel, Arist. rhet. 3, 14; vom Flötenspiel, von der Rede, pol. 8, 5; ἐνδόσιμον παρέχειν εἰς ξύμβασιν Arr. An. 1, 7, 8, Veranlassung, Gelegenheit, vgl. Luc. Alex. 19.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > ἐν-δόσιμος

  • 9 τελειοω

        τελειόω, τελεόω
        1) доводить до конца, заканчивать, совершать
        τελειωσάντων τὰς ἡμέρας NT. — закончив эти дни, т.е. по прошествии этих дней

        2) приводить в исполнение, (успешно) выполнять, осуществлять
        

    ὁ (Κῦρος) πάντα, ὅσαπερ οἱ βασιλέες, ἐτελέωσε ποιήσας Her. — Кир поступил во всем так, как поступают цари;

        τελειῶσαι τὸν λόχον Soph. — (успешно) устроить засаду;
        τελειῶσαι τὸ εἶδος τινος Arst. — довести что-л. до его видовых признаков, т.е. до совершенства;
        ἐπειδέ πάντων τούτων χρόνος ἐτελεώθη Plat. — когда всему этому пришел конец;
        τ. τὸ ζῆν Plut. — оканчивать жизнь, умирать;
        οὐκ ἐτελεώθη Her. — ничего не вышло (из переговоров);
        τελεωθέντων ἀμφοτέροισι Her. — когда желания обоих были удовлетворены;
        τελεώσαντες τὰς σπονδάς Thuc. — совершив возлияния;
        ταῦτα ἐτελέωσέ μιν Her. — эти обстоятельства решили вопрос о нем (т.е. об избрании Дария на царство);
        τελειωθεὴς παιδείᾳ τε καὴ ἡλικίᾳ Plat. — достигший зрелости и по воспитанию, и по возрасту

        3) достигать зрелости, созревать

    Древнегреческо-русский словарь > τελειοω

  • 10 τελεοω...

        τελεόω...
        τελειόω, τελεόω
        1) доводить до конца, заканчивать, совершать
        τελειωσάντων τὰς ἡμέρας NT. — закончив эти дни, т.е. по прошествии этих дней

        2) приводить в исполнение, (успешно) выполнять, осуществлять
        

    ὁ (Κῦρος) πάντα, ὅσαπερ οἱ βασιλέες, ἐτελέωσε ποιήσας Her. — Кир поступил во всем так, как поступают цари;

        τελειῶσαι τὸν λόχον Soph. — (успешно) устроить засаду;
        τελειῶσαι τὸ εἶδος τινος Arst. — довести что-л. до его видовых признаков, т.е. до совершенства;
        ἐπειδέ πάντων τούτων χρόνος ἐτελεώθη Plat. — когда всему этому пришел конец;
        τ. τὸ ζῆν Plut. — оканчивать жизнь, умирать;
        οὐκ ἐτελεώθη Her. — ничего не вышло (из переговоров);
        τελεωθέντων ἀμφοτέροισι Her. — когда желания обоих были удовлетворены;
        τελεώσαντες τὰς σπονδάς Thuc. — совершив возлияния;
        ταῦτα ἐτελέωσέ μιν Her. — эти обстоятельства решили вопрос о нем (т.е. об избрании Дария на царство);
        τελειωθεὴς παιδείᾳ τε καὴ ἡλικίᾳ Plat. — достигший зрелости и по воспитанию, и по возрасту

        3) достигать зрелости, созревать

    Древнегреческо-русский словарь > τελεοω...

  • 11 τελειόω

    τελει-όω and [full] τελεόω (the latter always in Hdt., and the prevailing form in [dialect] Att. Prose, v. infr., and cf. τέλειος init.):—
    A make perfect, complete:
    I of things, acts, works, time, make perfect, complete, accomplish,

    πάντα ἐτελέωσε ποιήσας Hdt.1.120

    ; τελεώσαντες τὰς σπονδάς having completed the libations, Th.6.32;

    τελειοῖ τὴν ἐνέργειαν ἡ ἡδονή Arist.EN 1174b23

    ; τ. βίου ἐνιαυτούς complete the tale of years, App.Anth.2.281 ([place name] Philadelphia);

    τὸ ἔργον Ev.Jo.4.34

    ;

    τὰς ἡμέρας Ev.Luc.2.43

    ;

    τὸν δρόμον Act.Ap.20.24

    ;

    τὸν περὶ παιδοτροφίας λόγον ἐνθάδε τελειοῦμεν Sor.1.126

    :—[voice] Med., Iamb.VP29.158, Protr. 20:—[voice] Pass., to be accomplished, Hdt.1.160, S.Tr. 1257;

    ἐπειδὴ χρόνος ἐτελεώθη Pl.Plt. 272d

    ; τελεωθέντων ἀμφοτέροισι when both men had their wishes accomplished, Hdt.5.11.
    b execute a legal instrument, make it valid by completing it, PCair.Preis.43.10 (i A.D.), PAmh.2.111.16 (ii A.D.), BGU578.21 (ii A.D.), 1657.6 (iii A.D.).
    2 in Logic, τ. τὸ εἶδος complete, make perfect the form or species, Arist. EN 1174a16:—[voice] Pass., of syllogisms, to be made perfect (by reduction to the [ per.] 1st figure, the other figures being ἀτελεῖς), Id.APr. 29a16, 30, al.
    3 [voice] Pass., of prophecies, to be fulfilled, Ev.Jo.19.28.
    II bring to perfection or consummation, ἐπιγενόμενα δὲ ταῦτα τῷ Δαρείῳ ἐτελέωσέ μιν sealed his success, in his claim to the monarchy, Hdt. 3.86; τελειῶσαι λόχον make the ambush successful, S.OC 1089 (lyr.):— [voice] Pass., to be made perfect, attain perfection, Id.El. 1510 (anap.); esp. by reaching maturity in point of age, Pl.Smp. 192a, R. 466e, 487a, 498b, etc.; so of the embryo, plants, come to maturity, Arist.GA 776a31, Thphr.HP8.2.6, Sor.1.33, al., Gal.6.531; τελειωθέντος [μειρακίου] κατὰ τὸ μέγεθος ib.162.
    2 in [voice] Pass. also, τελειωθῆναι, = γῆμαι, Paus.Gr.Fr.306, cf.

    τέλειος 1.2b

    ,

    τέλος 1.6

    .
    3 [voice] Pass., to be made perfect, of true Christians, Ep.Hebr.11.40, 12.23.
    4 [voice] Pass., die, IG14.628 ([place name] Rhegium).
    III intr., bring fruit to maturity, come to maturity, Arist.GA 757b24.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > τελειόω

  • 12 ἐνδόσιμος

    ἐν-δόσιμος, (1) was gegeben, geschenkt wird. (2) nachgebend; σιτία τῇ πέψει, leicht verdaulich; leicht. (3) τὸ δὲ ἐνδόσιμον εἰς τὸν δρόμον κροῠσαι τῷ ποδὶ τὴν γαστέρα καὶ ἀνακλάσαι τὸν αὐχένα ἐκ τοῠ χαλίνου, das Zeichen zum Lauf, das den Lauf Angebende oder Einleitende; so bes. von der Musik, Zeichen zum Anfang, Vorspiel; τὸ ἐνδόσιμον, das Vorspiel; vom Flötenspiel, von der Rede; ἐνδόσιμον παρέχειν εἰς ξύμβασιν, Veranlassung, Gelegenheit

    Wörterbuch altgriechisch-deutsch > ἐνδόσιμος

  • 13 τελειόω

    τελειόω (τέλειος) fut. τελειώσω; 1 aor. ἐτελείωσα; perf. τετελείωκα. Pass.: pf. τετελείωμαι; 1 fut. τελειωθήσομαι; 1 aor. ἐτελειώθην; pf. τετελείωμαι (Soph., Hdt.+; ins, pap, LXX; TestAbr A 15 p. 95, 7 [Stone p. 38]; TestGad 7:1; EpArist, Philo; Jos., Vi. 12 al.; Ath., R. 17 p. 69, 10. The form τελεόω, freq. used outside our lit., occurs only Hb 10:1 v.l.—B-D-F §30, 2; Thackeray p. 82).
    ① to complete an activity, complete, bring to an end, finish, accomplish (Dionys. Hal. 3, 69, 2 τῆς οἰκοδομῆς τὰ πολλὰ εἰργάσατο, οὐ μὴν ἐτελείωσε τὸ ἔργον; Polyb. 8, 36, 2; 2 Ch 8:16; 2 Esdr 16: 3, 16) τὸ ἔργον J 4:34; 17:4; pl. 5:36. πάντα 1 Cl 33:6. ὡς τελειώσω τὸν δρόμον μου καὶ τὴν διακονίαν Ac 20:24. ἁγνῶς τελειοῦν τὴν διακονίαν complete service as deacon in holiness Hs 9, 26, 2. τὰς ἡμέρας spend all the days of the festival Lk 2:43 (cp. Jos., Ant. 3, 201). Pass. ἵνα τελειωθῇ ἡ γραφή in order that the scripture might receive its final fulfillment J 19:28 (perh. this belongs to 2c.)—τελειῶσαί τινα allow someone to reach the person’s goal (Hdt. 3, 86) pass. τῇ τρίτῃ τελειοῦμαι on the third day I will reach my goal Lk 13:32 (hardly mid., ‘bring to a close’ [Iambl., Vi. Pyth. 158] w. ‘my work’ to be supplied. But s. 2d below and cp. JDerrett, ZNW 75, ’84, 36–43 [wordplay involving death]).—This may also be the place for Hb 7:19 (s. 2eα below); 11:40 (s. 2d below).
    ② to overcome or supplant an imperfect state of things by one that is free fr. objection, bring to an end, bring to its goal/accomplishment
    ⓐ of Jesus ἔπρεπεν αὐτῷ (i.e. τῷ θεῷ) διὰ παθημάτων τελειῶσαι (Ἰησοῦν) Hb 2:10 (i.e., as the context indicates, he receives highest honors via suffering and death in his identification w. humanity); pass., 5:9; 7:28. This is usu. understood to mean the completion and perfection of Jesus by the overcoming of earthly limitations (s. Windisch, Hdb. exc. on Hb 5:9.—JKögel, Der Begriff τελειοῦν im Hb: MKähler Festschr. 1905, 35–68; OMichel, D. Lehre von d. christl. Vollkommenheit nach d. Anschauung des Hb: StKr 106, ’35, 333–55; FTorm, Om τελειοῦν i Hb: Sv. Ex. Årsb. 5, ’40, 116–25; OMoe, TZ 5, ’49, 165ff). S. 3 below.
    ⓑ bring to full measure, fill the measure of τὶ someth. τὰς ἀποκαλύψεις καὶ τὰ ὁράματα Hv 4, 1, 3. ἐτελείωσαν κατὰ τῆς κεφαλῆς αὐτῶν τὰ ἁμαρτήματα GPt 5:17 (κατά A 2bγ).
    ⓒ fulfill of prophecies, promises, etc., which arouse expectation of events or happenings that correspond to their wording (τελείωσις 2.—Jos., Ant. 15, 4 θεοῦ τοὺς λόγους τελειώσαντος; Artem. 4, 47 p. 228, 19 ἐλπίδας) ἡ πίστις πάντα ἐπαγγέλλεται, πάντα τελειοῖ Hm 9:10; pass. be fulfilled ἐξαίφνης τελειωθήσεται τὸ βούλημα αὐτοῦ 1 Cl 23:5.—MPol 16:2ab. The promises of the prophets find their fulfillment, by implication, in the gospel ISm 7:2. This may be the place for J 19:28 (so Bultmann.—S. 1 above).
    ⓓ of the perfection of upright pers. who have gone on before, pass. (Wsd 4:13; Philo, Leg. All. 3, 74 ὅταν τελειωθῇς καὶ βραβείων καὶ στεφάνων ἀξιωθῇς) πνεύματα δικαίων τετελειωμένων Hb 12:23. So perh. also 11:40 and Lk 13:32 (s. 1 above).
    α. someone ὁ νόμος οὐδέποτε δύναται τοὺς προσερχομένους τελειῶσαι Hb 10:1; likew. perh. (s. 1 above) 7:19 (then οὐδέν would refer to humanity). κατὰ συνείδησιν τελειῶσαι τὸν λατρεύοντα 9:9. Perh. 10:14 (s. 3 below). Pass. in act. sense become perfect (Zosimus: Hermet. IV p. 111, 15f) D 16:2; ἔν τινι in someth. (Jos., Ant. 16, 6) ἐν (τῇ) ἀγάπῃ 1J 4:18; 1 Cl 49:5; 50:3. W. inf. foll. B 6:19. ἵνα ὦσιν τετελειωμένοι εἰς ἕν in order that they might attain perfect unity J 17:23.—Also in an unfavorable sense τελειωθῆναι τοῖς ἁμαρτήμασιν B 14:5.—For Phil 3:12 s. 3 below.
    β. someth. The Lord is called upon, in the interest of his community τελειῶσαι αὐτὴν ἐν τῇ ἀγάπῃ σου D 10:5. Pass. (Philo, Somn. 1, 131 ψυχὴ τελειωθεῖσα ἐν ἄθλοις ἀρετῶν) ἐκ τῶν ἔργων ἡ πίστις ἐτελειώθη faith was perfected in good deeds Js 2:22. Of love 1J 2:5; 4:12, 17. Cp. 2 Cor 12:9 v.l.
    ③ As a term of mystery religions consecrate, initiate, pass. be consecrated, become a τέλειος (s. τέλειος 3) Phil 3:12 (though mng. 2eα is also prob.). Some of the Hb-passages (s. 2a; eα above) may belong here, esp. those in which a consecration of Jesus is mentioned 2:10; 5:9; 7:28 (s. THaering, Monatschr. für Pastoraltheol. 17, 1921, 264–75. Against him ERiggenbach, NKZ 34, 1923, 184–95 and Haering once more, ibid. 386–89.—EKaesemann, D. wand. Gottesvolk ’39, 82–90; GAvdBerghvEysinga, De Brief aan de Hebreën en de oudchristelijke Gnosis: NThT 28, ’39, 301–30).—DELG s.v. τέλος. M-M. EDNT. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > τελειόω

  • 14 συν-εξ-ανύτω

    συν-εξ-ανύτω, att. = Folgdm; Plut. de sanit. tuend. p. 409; absolut, im Laufe einholen, wobei man τὸν δρόμον ergänzt, qu. gr. 30. – Vgl. συνεξαμιλλᾶσϑαι.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > συν-εξ-ανύτω

  • 15 συμ-μετρέω

    συμ-μετρέω, wonach abmessen, Etwas womit in ein gutes Verhältniß od. Ebenmaaß bringen, passend od. geschickt wozu machen, τί τινι, Sp. – Gew. im med., ὥραν συμμετρήσασϑαι, sich die Tageszeit berechnen, Her. 4, 158, wie ξυνεμετρήσαντο (sc. τὸ τεῖχος) ταῖς ἐπιβολαῖς τῶν πλίνϑων, Thuc. 3, 20; οὔτε πρὸς ἄλληλα συμμετροῦνται, Plat. Tim. 39 c; Sp., wie Pol., συμμετρεῖσϑαι πρὸς λόγον τὰ διανύσματα, 9, 15, 3; τὸν δρόμον, Philostr.; ἡ φύσις συνεμετρήσατο τὰς αἰσϑήσεις πρὸς τὰ αἰσϑητά, S. Emp. pyrrh. 1, 98; pass., Soph. O. R. 73, καί μ' ἦμαρ ἤδη ξυμμετρούμενον χρόνῳ λυπεῖ, τί πράσσει, d. i. wenn ich den Tag berechne; 963 καὶ τῷ μακρῷ γε συμμετρούμενος χρόνῳ ἔφϑιτο, er starb der langen Lebensdauer entsprechend, vor Alter, als Greis; οἷς ἐνευδαιμονῆσαί τε ὁ βίος ὁμοίως καὶ ἐντελευτῆσαι ξυνεμετρήϑη, Thuc. 2, 44.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > συμ-μετρέω

  • 16 ἀμβλύς

    ἀμβλύς, εῖα, ύ (nach Arist. Top. 1, 15 Ggstz von ὀξύς sowohl bei ὄγκος als bei χυμός), stumpf, Ggstz von scharf, ὀξύς, Plat. Theaet. 165 d; Lys. 215 e; ὀδόντες Ael. H. A. 4, 40; vom Gesichte: schwach-, stumpfsichtig, ἀμβλὺ ὁρᾶν Plat. Theaet. 174 e; in der Geometrie, vom Winkel, im superl. ἀμβλυτάτη τῶν γωνιῶν Tmi. 55 a; ἀμβλὺς χέρας, dessen Blutschuld nicht mehr frisch ist, Aesch. Eum. 229. Bei Thuc. ἀμβλύτερος, Ggstz βεβαιότερος, saumseliger und unzuverlässiger, 2, 40. Bei Plat. Polit. 273 b, dem ἀκριβέστερον entgegen, weniger scharf ausgeprägt, schlechter; ἀμβλὺς τὴν φύσιν, von schlechten Naturanlagen, stumpfsinnig, im Ggstz von εὐφυής, Xen. Mem. 3, 9, 3; vgl. Thuc. 2, 40. 65; περὶ τὴν κρίσιν ἀμβλύτερος, weniger streng, Plut. Alc. 16; πρὸς τὸν δρόμον, träg zum Wettlauf, Luc. ep. 10 (XI, 431); τῇ τιμῇ, lau in Ehrenbezeigungen, Plut. Cat. min. 71; vgl. C. Graech. 8.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > ἀμβλύς

  • 17 αναχαιτιζω

        1) трясти гривой, перен. становиться на дыбы
        

    (ἵπποι ἀνεχαίτιζον Eur.; ἵππος ἀναχαιτίσας Plut.)

        2) сбрасывать на землю
        

    (τινά Eur.)

        3) опрокидывать, ниспровергать
        

    (ἅπαντα ἀ. καὴ διαλύειν Dem.)

        4) восставать, бунтовать
        5) сбрасывать, сваливать с себя, освобождаться
        6) удерживать, задерживать
        7) преграждать

    Древнегреческо-русский словарь > αναχαιτιζω

  • 18 ειργω

         εἴργω
        εἴργω, εἵργω
        ион. ἔργω и ἔργνῡμι, эп. тж. ἐέργω и ἐέργνῡμι (impf. εἷργον и ἔεργον, fut. εἴρξω, εἵρξω и ἔρξω, aor. 1 εἶρξα, εἷρξα и ἔρξα, aor. 2 εἴργᾰθον, ἔργᾰθον и ἐέργᾰθον; pass.: aor. εἴρχθην и εἵρχθην, ἔρχθην и ἕρχθην, pf. εἶργμαι и εἷργμαι; adj. verb. εἰρκτός, εἰρκτέος и ἑρκτός)
        1) затворять, запирать
        ἔνδον εἷρξαί τινα Arph. — держать кого-л. взаперти;
        κλῄθροις εἵργεσθαι Eur. — подвергнуться (тюремному) заключению;
        εἷρξαί τινα δέκα μῆνας Dem. — держать кого-л. в тюрьме десять месяцев;
        γέφυραι ἐεργμέναι Hom. — крепко вделанные мосты или хорошо укрепленные плотины;
        ξύμπαντα τὰ οἰκεῖα ἐντὸς μιᾶς ὁμοιότητος εἷρξαι Plat. — все родственные (друг другу) предметы заключить в единое подобие, т.е. в общее понятие

        2) закрывать, защищать
        3) сдерживать, удерживать, тж. не допускать, отгонять
        τῆλέ τινα εἵ. Hom. — не подпускать кого-л. на близкое расстояние;
        εἵ. πελάζειν Soph. — не давать приблизиться;
        εἵ. τινὴ δόρυ Aesch. — отводить от кого-л. копье;
        χαίροντα τινα εἰργάθειν Soph. — сдерживать чей-л. восторг;
        ἐκτὸ;
        εἵ. νῆα τοῦ κύματος Hom. — держать корабль вдали от волн, т.е. охранять от натиска волн;
        εἴρξασθαι ἐκ τῶν Ἑλληνίδων πόλεων Xen. — не иметь доступа в греческие города;
        ἀπὸ χώρων εἰργόμενος Aesch. — гонимый из (всех) стран;
        εἵ. τινὰ μάχης Plut. — удерживать кого-л. от битвы;
        οὐ καῦμα, οὐ νὺξ ἔργει μέ οὐ κατανύσαι τὸν δρόμον Her. — ни зной, ни ночь не препятствуют совершить путь;
        εἵ. (τοὺς πολεμίους) ὥστε μέ δύνασθαι βλάπτειν ἡμᾶς πορευομένους Xen. — лишить неприятелей возможности помешать нашему прохождению;
        med. — воздерживаться, удерживаться (τῶν ἀσέπτων Soph.; γέλωτος Plat.):
        ἔργεαθαι τοῦ ἄλσεος Her. — не входить в (священную) рощу;
        εἴργου Soph. — не смей, прочь

        4) лишать
        

    (τινὰ σιτίων Her.; εἰργόμενοι τῆς χώρας διὰ πόλεμον Arst.)

        εἵ. τινὰ τῆς ἀγορᾶς καὴ τῶν ἱερῶν Lys. — запретить кому-л. доступ в народное собрание и участие в жертвоприношениях;
        πυρὸς καὴ ὕδατος εἴργεσθαι Plut. (лат. aqua et igni interdici) — быть лишенным воды и огня, т.е. гражданских прав

        5) отделять, отсекать

    Древнегреческо-русский словарь > ειργω

  • 19 ειργω...

        εἵργω...
        εἴργω, εἵργω
        ион. ἔργω и ἔργνῡμι, эп. тж. ἐέργω и ἐέργνῡμι (impf. εἷργον и ἔεργον, fut. εἴρξω, εἵρξω и ἔρξω, aor. 1 εἶρξα, εἷρξα и ἔρξα, aor. 2 εἴργᾰθον, ἔργᾰθον и ἐέργᾰθον; pass.: aor. εἴρχθην и εἵρχθην, ἔρχθην и ἕρχθην, pf. εἶργμαι и εἷργμαι; adj. verb. εἰρκτός, εἰρκτέος и ἑρκτός)
        1) затворять, запирать
        ἔνδον εἷρξαί τινα Arph. — держать кого-л. взаперти;
        κλῄθροις εἵργεσθαι Eur. — подвергнуться (тюремному) заключению;
        εἷρξαί τινα δέκα μῆνας Dem. — держать кого-л. в тюрьме десять месяцев;
        γέφυραι ἐεργμέναι Hom. — крепко вделанные мосты или хорошо укрепленные плотины;
        ξύμπαντα τὰ οἰκεῖα ἐντὸς μιᾶς ὁμοιότητος εἷρξαι Plat. — все родственные (друг другу) предметы заключить в единое подобие, т.е. в общее понятие

        2) закрывать, защищать
        3) сдерживать, удерживать, тж. не допускать, отгонять
        τῆλέ τινα εἵ. Hom. — не подпускать кого-л. на близкое расстояние;
        εἵ. πελάζειν Soph. — не давать приблизиться;
        εἵ. τινὴ δόρυ Aesch. — отводить от кого-л. копье;
        χαίροντα τινα εἰργάθειν Soph. — сдерживать чей-л. восторг;
        ἐκτὸ;
        εἵ. νῆα τοῦ κύματος Hom. — держать корабль вдали от волн, т.е. охранять от натиска волн;
        εἴρξασθαι ἐκ τῶν Ἑλληνίδων πόλεων Xen. — не иметь доступа в греческие города;
        ἀπὸ χώρων εἰργόμενος Aesch. — гонимый из (всех) стран;
        εἵ. τινὰ μάχης Plut. — удерживать кого-л. от битвы;
        οὐ καῦμα, οὐ νὺξ ἔργει μέ οὐ κατανύσαι τὸν δρόμον Her. — ни зной, ни ночь не препятствуют совершить путь;
        εἵ. (τοὺς πολεμίους) ὥστε μέ δύνασθαι βλάπτειν ἡμᾶς πορευομένους Xen. — лишить неприятелей возможности помешать нашему прохождению;
        med. — воздерживаться, удерживаться (τῶν ἀσέπτων Soph.; γέλωτος Plat.):
        ἔργεαθαι τοῦ ἄλσεος Her. — не входить в (священную) рощу;
        εἴργου Soph. — не смей, прочь

        4) лишать
        

    (τινὰ σιτίων Her.; εἰργόμενοι τῆς χώρας διὰ πόλεμον Arst.)

        εἵ. τινὰ τῆς ἀγορᾶς καὴ τῶν ἱερῶν Lys. — запретить кому-л. доступ в народное собрание и участие в жертвоприношениях;
        πυρὸς καὴ ὕδατος εἴργεσθαι Plut. (лат. aqua et igni interdici) — быть лишенным воды и огня, т.е. гражданских прав

        5) отделять, отсекать

    Древнегреческо-русский словарь > ειργω...

  • 20 κυβερνάω

    A steer,

    νῆα κυβερνῆσαι Od.3.283

    , cf. Pi.O.12.3 ([voice] Pass.), Pl.Plt. 298e, etc.: abs., act as helmsman,

    αὐτὸς ἑαυτῷ Ar.Eq. 544

    .
    2 drive,

    κ. ἅρματα Pl.Thg. 123c

    ;

    τὸν δρόμον τῶν Ἵππων Hdn.7.9.6

    .
    3 metaph., guide, govern, Pi.P.5.122, Antipho 1.13, Pl.Euthd. 291d, etc.;

    τὴν δίκην ὀρθῇ γνώμῃ κυβερνᾶτε Herod.2.100

    .
    4 act as pilot, i.e. perform certain rites, in the Ship of Isis, IGRom.1.817 ([place name] Callipolis).
    II [voice] Med., = [voice] Act.,

    κυβερνωμένης τῆς διανοίας Arist.Pr. 964b17

    ;

    ὁ κυβερνώμενος μουσικῇ Marcellin.Vit. Thuc.49

    :—[voice] Pass.,

    σῇ κυβερνῶμαι χερί S.Aj.35

    ;

    μιᾷ γνώμῃ τῇ Κύρου ἐκυβερνᾶτο X.Cyr.8.8.1

    ;

    ἡ ἰατρικὴ.. διὰ τοῦ θεοῦ τούτου κυβερνᾶται Pl.Smp. 187a

    , cf. R. 590d, Antiph.40.8, etc.; cf. κυμερῆναι.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κυβερνάω

Страницы

См. также в других словарях:

  • Σοφιανός — Επώνυμο Ελλήνων λογίων. 1. Νικόλαος. Κωδικογράφος, εκδότης και πρόδρομος του δημοτικιστικού κινήματος (Κέρκυρα 1500; Ρώμη μετά το 1552). Σπούδασε πιθανώς στο Ελληνικό Γυμνάσιο της Ρώμης και υπηρέτησε ως βιβλιοθηκάριος των φιλελλήνων καρδινάλιων… …   Dictionary of Greek

  • υπηρεσία — η / ὑπηρεσία, ΝΜΑ [ὑπηρέτης] 1. εξυπηρέτηση, εκδούλευση, προσφορά (α. «προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες στο έθνος» β. «τίς αὕτη ἡ ὑπηρεσία ἐστὶ τοῑς θεοῑς», Πλάτ. γ. «ἣν δουλείαν οὖσαν ἔφασκες καὶ ὑπηρεσίαν ἀποδείξειν», Αριστοφ.) 2. το σύνολο τών… …   Dictionary of Greek

  • SPATIA — in Circo olim dicta, quas metas, curricula, vias alias Latini, κύκλους, διαύλους, ςτάδια, καμπτῆρας Graeci dixêre; cuiusmodi septem fuisse, tot enim vicibus meta peragenda erat, supra vidimus. Antiochensis Ioannes etiam in Graecam vocem… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • STADIODROMI — Σταδιοδρόμοι, genus olim cursorum, a cursu unius tantum stadii dicti. Unde Tzetzes l. 3. Histor. Chil. 6 de iis, ἁπλοῦν, inquit, ποιοῦνται τὸν δρόμον. Sic enim apud eum rescribit Voss. Agnosticôn l. 1. c. 28. Qui vero duplex unô cursu Stadium… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • εξελίσσω — (Α ἐξελίσσω, αττ. τ. ἐξελίττω) με αλλεπάλληλες μεταβολές μετασχηματίζω κάτι («η βιομηχανία εξελίχθηκε ραγδαία») νεοελλ. μετατρέπομαι, αλλάζω («ἐξελίσσεται σὲ λαμπρὸ ἐπιστήμονα») αρχ. 1. ξετυλίγω, ανοίγω («ἐξελίξας περιβολὰς σφραγισμάτων», Ευρ.) 2 …   Dictionary of Greek

  • πατήρ — ο, ΝΜΑ, και πατέρας, ΝΜ 1. ο γεννήτορας, ο γονιός, ο γονέας (α. «τού πατέρα σου, όταν έρθεις, δε θα βρεις παρά τον τάφο», Σολωμ. β. «ἐπῆγεν ὁ πατέρας της εἰς κάποιον ταξίδι», Διγ. Ακρ. γ. «τοῡδε κεκλῆσθαι πατρός», Σοφ.) 2. φρ. «Πάτερ ημών» η… …   Dictionary of Greek

  • κρέας — το (AM κρέας, ατός, Α δωρ. τ. κρῆς, επικ. τ. κρεῑας, αττ. γεν. κρέως, κρητ. γεν. κρίως) 1. σάρκα ή τεμάχιο σάρκας τών ζώντων οργανισμών, σε αντιδιαστολή με τα οστά (α. «βοδινό κρέας» β. «ἄρνειον κρέας», Φερεκρ.) 2. η σάρκα τών σφαγίων, σε… …   Dictionary of Greek

  • ίασπις — Κρυπτοκρυσταλλική αδιαφανής ποικιλία του χαλκηδονίου, παραλλαγή του χαλαζία (SiO2). Παρουσιάζεται με διάφορες και συχνά ζωηρόχρωμες αποχρώσεις: από γαλάζιο έως κίτρινο και από φαιό έως κόκκινο. Η μεγάλη ποικιλία των χρωμάτων του οφείλεται στον… …   Dictionary of Greek

  • κατασέρνω — (AM κατασύρω, Μ και κατασύρνω και κατασέρνω) νεοελλ. μσν. κακολογώ, διασύρω, κακογλωσσώ κάποιον μσν. 1. καταντώ, ταπεινώνω κάποιον 2. (σχετικά με τροφή) φέρνω προς τα κάτω, καταπίνω μσν. αρχ. 1. σύρω προς τα κάτω, σέρνω κάποιον στο έδαφος, τραβώ… …   Dictionary of Greek

  • ЕВФИМИЙ ВЕЛИКИЙ — [греч. Εὐθύμιος ὁ Μέγας] (ок. 377 20.01.473), прп. (пам. 20 янв.), один из основателей палестинского монашества, оказавший значительное влияние на его последующее развитие. Главным источником, содержащим сведения о жизни Е. В., является его Житие …   Православная энциклопедия

  • преполовение — середина , среда четвертой недели после пасхи, середина между пасхой и троицей . Из ст. слав. въ прѣполовление ἑορτῆς μεσούσης (Остром.), прѣполовити τὸν μέσον δρὸμον καταλαμβάνειν (Супр.); ср. пол, половина. Сюда же преполонье – то же, по… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»